Ώρες ώρες...

Ώρες ώρες... Όχι δεν πάω να τραγουδήσω την επιτυχία του Αντύπα, απλά ώρες ώρες συνειδητοποιώ την ανάγκη του ανθρώπου σήμερα να επικοινωνήσει και να έρθει πιο κοντά με τον συνάνθρωπό του. Έστω και αν οι τρόποι επικοινωνίας έχουν κάπως μεταλλαχθεί, το μόνο σίγουρο είναι το πόσο πολύ θέλουμε να έχουμε επαφή με άλλους ανθρώπους και να μοιραζόμαστε σκέψεις, προβληματισμούς και απόψεις. Ακόμα και το γεγονός πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η κινητή τηλεφωνία αυξάνουν την επισκεψιμότητα, την χρήση τους και κατ' επέκταση τους τζίρους τους, δείχνει ολοφάνερα όλο αυτό το οποίο περιγράφω παραπάνω. Σε μια εποχή αβεβαιότητας και ανασφάλειας ο άνθρωπος επιστρέφει στα βασικά. Αφήνει την μάταιη σχέση του με τα υλικά αγαθά και ψάχνει τρόπους ουσιαστικούς που θα καλύψουν τα συναισθηματικα κενά που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Η κρίση η οποία άρχισε να στερεί παροχές που μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένες και που είχανε μπεί στο πετσί μας σαν μέρος του ανθρώπινου DNA και οι οποίες γέμιζαν ανυπόστατα και ανούσια τον εγωισμό μας και την δήθεν περηφάνια μας. Ρούχα, αυτοκίνητα, κοσμήματα, τσάντες, μπουζούκια και πόσα άλλα ακόμα -μάλλον αχρείαστα- πράγματα άρχισαν να ξεφτάνε και να χάνονται σαν σύννεφα και την θέση τους πλέον κερδίζουν πανηγυρικά, "πράγματα" που δεν έχουν τιμή, όγκο ή υφή. Τα λένε εμπιστοσύνη, επικοινωνία, φιλότιμο, αγάπη, γέλιο ή χάδι... Λογικό δεν είναι όμως; Εκεί που όλα φαίνονται μαύρα κι άραχνα χωρίς μέλλον και ελπίδα ή προοπτική, ψάχνεις μία σχέση με ένα άτομο που θα σε στηρίξει και άλλο τόσο θα το στηρίξεις και σύ, όχι από υποχρέωση αλλά από καθαρή, πρωτόγονη ανάγκη. Τί γίνεται όμως με αυτούς που περισσότερο παίρνουν παρά δίνουν; Τους θέλεις; Είσαι απλά ευγενικός ή τους αγαπάς πολύ για να τους το πείς και να τους παρατήσεις γιατί ίσως δεν αξίζουν; Και αν το συνεχίσεις πολύ μήπως εκτεθείς εσύ στο τέλος... Ξαφνικά αλλάζουν οι παρέες και οι άνθρωποι ανακυκλώνονται σαν πλαστικά μπουκάλια και νιώθουμε αμήχανοι και ευάλωτοι σε όλο αυτό το καινούριο παιχνίδι με τους νέους παίκτες. Γι αυτό τον λόγο να κρατάμε τους παλιούς παίκτες. Αυτούς που μας ξέρουν και από την καλή και από την ανάποδη. Σ' αυτούς δεν χρειάζονται δικαιολογίες και αποδείξεις. Να τις κρατάτε τις παλιές φιλίες, ακόμα και αν περάσουν από πολλά κύματα να το προσπαθείτε.