Εμείς εδώ και ο Χρήστος στην Κολομβία...

Προφανώς θα αναρωτιέστε ποιός είναι ο Χρήστος. Καλά κάνετε. Ο Χρήστος λοιπόν είναι ένας φίλος ο οποίος έχει δει την ζωή λίγο διαφορετικά και κάνει πραγματικά ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ. Εδώ και καιρό έχει συνάψει μία συμφωνία με τους "Γιατρούς χωρίς σύνορα" και έχει αποτολμήσει δύο γενναία ταξίδια τα οποία στους περισσότερους ακούγονται ή διαβάζονται σαν "διαστημικά". Με 9 μήνες θητεία σε εμπόλεμη ζώνη στη Νιγηρία ως υπεύθυνος του τομέα εγκαταστάσεων για τον οργανισμό που προαναφέραμε, ο Χρήστος εδώ και λίγο καιρό ξεκίνησε το δεύτερο "επαγγελματικό" του ταξίδι στην "εξωτική" Κολομβία. Στην Κολομβία θα μείνει για έναν ολόκληρο χρόνο και θα είναι υπευθυνος σε διοικητικό κομμάτι σε περιοχή που αυτήν την στιγμή που μιλάμε μένεται πόλεμος μεταξύ ανταρτών και Κολομβιανού στρατού. Ο κίνδυνος υψηλός αν δεν προσέχεις και αν δεν είσαι τυπικός και πειθαρχημένος καθώς οι τοπικοί αντάρτες δεν ψάχνουν για ιδιαίτερες αφορμές για αν σε απαγάγουν, δείρουν και πολλά άλλα χειρότερα ρήματα. Εκεί απλά κοιτάς την δουλειά σου και τίποτα άλλο εκτός από αυτό, αν θέλεις να ξαναδείς τους δικούς σου σύντομα. Στην Κολομβία υπάρχει κάποιο βασικό επίπεδο παροχών όπως ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, στέγη και αν ψαχτείς ακόμα και διαδίκτυο (όλα αυτά ανάμεσα σε όχι πολύ μακρινές ρίψεις χειροβομβίδων και πυροβολισμούς). Σε αντίθεση με την Νιγηρία όπου η αναζήτηση τροφής και νερού ήταν σε καθημερινή βάση με την σχετική αβεβαιότητα. Να μην αναφέρουμε τις επιθέσεις πράσινων Μάμπα (οι πιο δηλητηριώδεις κόμπρες του κόσμου) αλλά και την αναγκαστική συναναστροφή με αμφιβόλου προέλευσης και "ποιότητας" ντόπιους Νιγηριανούς. Αν προσπαθήσει κάποιος να ενημερωθεί παραπάνω για την κατάσταση στις δύο αυτές χώρες, με λίγη βοήθεια από το διαδίκτυο θα διαπιστώσει πως αυτά που ζεί ο Χρήστος είναι αρκετά διαφορετικά με αυτά που ζούμε εμείς εδώ. Δεν θέλω να κάνω τις κλασικές και παρωχημένες συγκρίσεις, απλά να αναφέρω την επιτακτική ανάγκη να δούμε τί γίνεται παραέξω, στον υπόλοιπο κόσμο. Κάποιοι πεθαίνουν γιατί δεν έχουν νερό και τροφή, άλλοι γιατί τους σκοτώνουν οι αντάρτες και άλλοι γιατί είναι βαριά άρρωστοι από μία απλή γρίπη. Κάποιοι από μας είναι τυχεροί κα θα δουν πολλά στη ζωή τους και θα αλλάξει η ματιά τους προς τον κόσμο και τους αληθινούς προβληματισμούς με μοναδικά οφέλη για τους ίδιους και τις ανάγκες τους.
Φυσικά όταν έχεις κάποιο δεδομένο επίπεδο ζωής οι προβληματισμοί σου είναι αντίστοιχοι αυτού, αλλά δεν πρέπει ποτέ να παίρνουμε κάτι πολύ σοβαρά δεδομένο και να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για κάτι χειρότερο.
Απλή επισήμανση: Να χαιρόμαστε το τώρα και την κάθε απλή στιγμή.

Και δεν θα σας έχω ανάγκη, γιατί είμαι ο Χούλκ!

Με αυτό τον στίχο τελειώνει το μυθικό τραγούδι των Τσοπάνα Ρέϊβ και η αλήθεια είναι πως όταν το πρωτοάκουσα, δεν καταλάβαινα τι εννοούσε ο ποιητής. Τα χρόνια όμως πέρασαν και το τραγούδι αυτό καθημερινά αποκτά όλο και περισσότερο νόημα και οι στίχοι βρίσκουν εφαρμογή στις ιστορίες καθημερινής τρέλας που βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως. Οι Τσοπάνα Ρέϊβ μεταξύ άλλων στίχων στο τραγούδι τους, αναφέρουν και φράσεις απελπισίας του τύπου "Θα πάρω έναν γκασμά να σκάψω τον λάκκο μου" ή "Δεν υπάρχει ούτε ένα παγκάκι είναι όλα πιασμένα" με ό,τι υποννοούμενο μπορούν να εμπεριέχουν. Ειδικά ο τελευταίος στίχος που είναι και ο τίτλος του άρθρου, είναι ηλίου φαεινότερον πως απλά "πουλάει" τρέλα σε όλους. Βέβαια ρίχνει και την σπόντα του πως με όλα αυτά που διαδραματίζονται στην σουρεαλιστική ελληνική κοινωνία, το πιο λογικό απ' όλα είναι να αποτρελαθείς κι εσύ ο ίδιος. Οπότε η ανατρεπτική λύση του να γίνουμε ατρόμητοι σαν τον Χουλκ -είτε εννοεί τον γνωστό υπερήρωα που από τα νεύρα του από κανονικός άνθρωπος μετατρεπόταν σε έναν ανθρωπόμορφο γίγαντα με υπερφυσικές δυνάμεις, ή τον επίσης γνωστό παλαιστή και ηθοποιό Χούλκ Χόγκαν- είναι μάλλον κάτι που προτείνεται. Πλέον οποιαδήποτε απόπειρα παρακολούθησης τηλεόρασης σε επίπεδο ρεπορτάζ (το ίδιο ισχύει για διαδίκτυο και εφημερίδες) με μαθηματική ακρίβεια θα παραπέμψει σε αστυνομικό δελτίο ή κάποιο νέο που αφορά χρωστούμενα πολιτών και απατεωνιές βουλευτών και κυβερνήσεων. Πραγματικά δεν ξέρει κανείς από πού να το πιάσει (το σύστημα) και να μην βρωμάει. Επειδή όμως από την φύση μου είμαι ακριβοδίκαιος πρέπει να σχολιάσω αρνητικά όλους αυτούς που εμφανίζονται στα σαρκοβόρα τηλεοπτικά κανάλια και ζητούν τον "αποκεφαλισμό" και τον δημόσιο "λιθοβολισμό" όσων έχουν κλέψει και το κάνω αυτό γιατί δεν ξέρω αν και οι ίδιοι έχουν κλέψει αλλά και γιατί μιλούν εκ του ασφαλούς με το να μην έχουν υπάρξει ποτέ σε αντίστοιχη θέση που θα μπορούσε να τους εμπλέξει κάποια στιγμή σε ένα σκάνδαλο. Εγώ προσωπικά παραδέχομαι πως αν βρισκόμουν στη θέση ενός υπουργού ή βουλευτή ή κάποιου σχετικού με το σύστημα, ίσως να βουτούσα το δαχτυλάκι μου στο "μέλι". Από τη στιγμή που δεν έχω βρεθεί σε αντίστοιχη θέση, θεωρώ τουλάχιστον φρόνιμο το να μην τους "εκτελέσω". Σίγουρα όμως αν επέλεγα να βουτήξω το δάχτυλό μου, τα πέντε ή δέκα πράγματα που θα όφειλα να κάνω σε επίπεδο υποχρεώσεων, θα τα έκανα έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος να πάρει το δικαίωμα να με επικρίνει. Δυστυχώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις και λεφτά "έφαγαν" και έργο δεν έκαναν, αφήνοντας την χώρα στο έλεος του ΔΝΤ και του κάθε "γύπα" που περιμένει να ασελγήσει σε πτώματα προχωρημένης σήψης.
Το χειρότερο που συνέβη μέχρι τώρα είναι πως αποδεικνύεται ότι υπήρξαν πάρα πολλοί προφήτες που προέβλεψαν την κατάληξη της οικονομίας στην Ελλάδα και ένας από αυτούς είναι και οι Τσοπάνα Ρέϊβ με το τραγούδι τους "Δώσε ό,τι έχεις" (στο ΔΝΤ).
Οπότε κι εγώ,
"γαμώ την κοινωνία μου θα πάω ν' ανεβώ σ' ένα βουνό
και θα σας βλέπω όλους από ψηλά
Θα βλέπω εσάς και τη μιζέρια σας αλλά δεν θα σας έχω ανάγκη
Γιατί είμαι ο Χουλκ ............... "

Κλειστόν, λόγω πτώχευσης.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας...

Ο Μπάμπης και ο Τάκης -φίλοι από παλιά- συζητούν.

Μπάμπης - Ρε συ Τάκη, πως τα πας με την δουλειά;
Τάκης - Καλά ρε φίλε, απλά να..ξέρεις. Δουλεύουμε πολύ και δεν προλαβαίνουμε να βγάλουμε τίποτα γούστα, ξέρεις. Όχι ότι έχω παράπονο με αυτά που βγάζω, αλλά να, ξέρεις.
Μ - Χμμμ... Ναι ξέρω. Κι εγω μιά από τα ίδια. Περιμένω να πιάσω την καλή.
Τ - Με εκείνη την αρπαχτή που έλεγες τι έγινε;
Μ - Ποιά αρπαχτή;
Τ - Έλα ρε, εκείνη την φάση με τον κουμπάρο σου που θα σου έβγαζε την επιδότηση χωρίς να βάλεις φράγκο.
Μ - Ααααα! Ε ακόμα μαζεύω τα τιμολόγια. Έχω άλλα 80 χιλιάρικα να βρω για να δικαιολογήσω τον εξοπλισμό.
Τ - Υπερτιμολόγηση θα κάνεις;
Μ - Εμ πώς αλλιώς; Μαλάκας είμαι; Και που να τα βρω όλα τα λεφτά για να τα βάλω; Και αν δεν την πάρω στο τέλος την επιδότηση τί θα κάνω;
Τ - Ναι ρε συ Μπάμπη αλλά είναι ψιλοπαράνομο αυτό.
Μ - Με δουλεύεις ρε; Τί παράνομο και παπαριές μας λες; Όλη η Ελλάδα έτσι κάνει.
Τ - Ε και τί μ' αυτό; Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;
Μ - Εμένα τί με νοιάζει; Ας τα πληρώσουν οι άλλοι. Γιατί μήπως αυτοί δεν κάνουν κομπίνες;
Τ - Κατάλαβα...
Μ - Τί κατάλαβες ρε; Ειρωνεύεσαι;
Τ - Όχι ρε, προς θεού, αλλοίμονο.
Μ - Αν έχεις καλύτερη ιδέα να την πεις. Εσύ τι θα έκανες;
Τ - Δεν ξέρω τι θα έκανα, αλλά πάντως δεν θα κορόϊδευα το κράτος.
Μ - Ώπα, Ώπα Τάκη, δεν μας τα λες καλά. Εσύ πέρσι στην δεύτερη δουλειά πόσα "μαύρα" πήρες ρε;
Τ - Εκείνο ήταν από ανάγκη και το έκανα για λίγο καιρό.
Μ - Α, δηλαδή εσύ είσαι λίγο κλέφτης και γω πολύ ε;
Τ - Έλα μην κολλάς τώρα.
Μ - Εγώ να μην κολλάω ή εσύ που το παίζεις ιεραπόστολος; Άσε να πούμε τώρα!
Τ - Μπάμπη, εγώ δεν πάω για τα πολλά όπως εσύ.
Μ - Δεν πας γιατί φοβάσαι ότι θα σε πιάσουν, αλλιώς χειρότερα θα έκανες.
Τ - Δεν είναι έτσι. Απλά εγώ έχω συνείδηση.
Μ - Διάσειση έχεις και δεν ξέρεις τί λες.
Τ - Και το χιούμορ σου βλέπω υπερτιμολογημένο είναι...
Μ - Καλά, καλά... Θα σε φτιάξω εγώ.
Τ - Με απειλείς;
Μ - Όχι σε ενημερώνω για τη συνέχεια.
Τ - Έλα άντε, πολύ σοβαρά το πήρες όλο. Πάμε για κανά τσίπουρο;
Μ - Τί ώρα πήγε;
Τ - 12.30.
Μ - Ω, μιά χαρά είμαστε. Άντε πάμε.

Σχέδιο υποβάθμισης του έθνους;;;;

Θα μείνει αξέχαστη η δήλωση του Χένρι Κίσσιντζερ πως "Αυτοί οι Έλληνες συνεχώς δημιουργούν προβλήματα εκεί στην Ανατ. Μεσόγειο και για να τους ελέγξεις, πρέπει να τους χτυπήσεις στην Γλώσσα, την Ιστορία και την Θρησκεία". Μάλλον ξέχασε να πει "Να τους πάρουμε και τα λεφτά". Για όσους δεν ξέρουν ο Κίσσιντζερ ήταν σύμβουλος και γενικός γραμματέας πολλών αμερικάνικων κυβερνήσεων ο οποίος έχει διαδραματίσει σημαντικότατο ρόλο σε αποφάσεις των Η.Π.Α. κατά καιρούς. Ο "κύριος" αυτός μάλιστα έχει βραβευθεί και με Νόμπελ Ειρήνης...
Μπορεί για κάποιους να μοιάζει περισσότερο με θεωρίες συνομωσίας ή σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά ό,τι συμβαίνει γύρω μας τον τελευταίο καιρό σε συνδυασμό με διάφορα άλλα στοιχεία είναι πολύ πιθανό να μιλάμε για ενός είδους χειραγώγησης του έθνους μας με εμφανείς προθέσεις υποβάθμισής του.
Αν τα δούμε ένα-ένα θα διαπιστώσουμε τα σκάνδαλα στην εκκλησία, την αδιάλλακτη στάση όλων να υπάρχει ο όρος "Μακεδονία" στην ονομασία των Σκοπίων, το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα και τον καταιγισμό ξένων λέξεων χωρίς νόημα στην καθημερινότητά μας. Για κάποιους αυτά δεν έχουν σημασία αλλά η αλήθεια είναι πως όλα μαζί συντελούν στην υποβάθμιση του ελληνικού έθνους.
Γύρω μας υπάρχει μία κατάσταση αμφισβήτησης ατόμων, θεσμών και αξιών που έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή αλλοίωση και παραμόρφωση μίας κοινωνίας χωρίς ταυτότητα. Από που να το πιάσεις να μην βρωμαέι; Δείτε για παράδειγμα την "ποιότητα" (αχαχα) των μεταναστών μας από τις γύρω χώρες. Όλο το enfants gatees έχουμε μαζέψει, λες και μας τους στέλνουν πακέτο οι άλλες χώρες για να τους ξεφορτωθούν. Είμαστε πάρα πολύ μικρή χώρα σε πληθυσμό για να καταφέρουμε να αφομοιώσουμε τόση μεγάλη μάζα μεταναστών χωρίς αρνητικές συνέπειες.
Αναφέροντας πριν την εκκλησία, είναι ολοφάνερη η διαρκής πίεση να προβληθεί αρνητικά από τα ΜΜΕ. Η εκκλησία για όσους δεν ξέρουν έχει κάνει και μεγάλα ευεργετήματα τα οποία ουδέποτε εκθειάστηκαν από τα ΜΜΕ και είμαι σίγουρος πως έγινε εσκεμμένα. Πλέον την αίσθηση της χριστιανοσύνης την έχουν μόνο όσοι είχαν την τύχη να τους το "περάσει" κάποιος συγγενής και αυτό είναι δυσάρεστο γιατί η Ελλάδα και η Χριστιανοσύνη είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες από πολύ παλιά. Η νέα γενιά ουδεμία σχέση έχει παρά μόνο σε γιορτές και γάμους που επισκέπτεται τις εκκλησίες. Δεν εννοώ πως για να είσαι Χριστιανός πρέπει να πηγαίνεις στην εκκλησία. Αυτό είναι κάτι που το έχουμε μέσα μας σαν "πιστεύω" και δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζουμε, απλά όπως και να το κάνεις, η παρουσία στην εκκλησία δίνει άλλη ένταση στο γενικό αίσθημα. Ούτε είμαι από αυτούς τους φανατικούς, αλλά πιστεύω πολύ πως μία τυπική σχέση με την χριστιανοσύνη θα μας ένωνε περισσότερο και θα μας βοηθούσε να πετύχουμε πολλά πράγματα.
Πηγαίνοντας στο θέμα της Παιδείας και της Γλώσσας, από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει; Ένα σύστημα το οποίο απλά εκμεταλλέυονται οι δάσκαλοι και οι καθηγητές για να 'κονομάνε με τα φροντιστήρια (βρε ουστ), όπου δύσμοιροι μαθητές αφήνουν τα κόκκαλά τους στα θρανία μέχρι να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Και αφού περάσουν, άσε τους να τελειώσουν σε 10-15 χρόνια. Έτσι κι αλλιώς ποιός βιάζεται; Την ίδια ώρα όμως ο Ευρωπαίος πολίτης έχει ήδη τελειώσει με σπουδές, δεν χρειάζεται να χάνει χρόνο στο στρατό και πλεόν έχει μία πολύ σεβαστή επαγγελματική προϋπηρεσία που τον καθιστά σημαντικό μέλος της εκάστοτε κοινωνίας.
Τα μεγάλα γέλια είναι στην Γλώσσα. Ανοίξτε την τηλεόραση και αν ακούσετε 10 συνεχόμενες ελληνικές λέξεις πάρτε με τηλέφωνο. Ένα βασικό λεξιλόγιο 1000 λέξεων από τις πάνω από 60.000 και μετά αβέρτα ξένη λέξη. Είναι χαρακτηριστικό πως οποιαδήποτε προσπάθεια κουβέντας με έφηβο θα είναι μάλλον μία παρωδία συζήτησης του τύπου "Ένας πολεμιστής Μασάι και ένας Λάπωνας ψαράς συζητούν". Και αν αναφέρω τα greeklish θα γίνω πολύ κακός σε κάποιους οπότε το αφήνω εννοώντας τα αυτονόητα.
Πιάνωντας και το θέμα της Ιστορίας, λίγο πολύ τα ξέρουμε πως είναι τα πράγματα. Η Μακεδονία είναι σε ομηρική κατάσταση , η Τουρκία διεκδικεί τα πάντα από μας, οι Αλβανοί θέλουν μειονότητα, όπως και οι Τούρκοι της Θράκης και πολλά άλλα που αν τα ονομάσω μάλλον θα κουράσω.
Σε όλα αυτά προσθέστε και τα νέα οικονομικά δεδομένα που θα μας εξαντλήσουν έτσι ώστε να είμαστε υποχείριο των ξένων. Μία μαριονέτα σε ένα σάπιο κουκλοθέατρο με θεατές όλους αυτούς που θα βγάλουν λεφτά στις πλάτες μας και θα γελάνε. Με το νέο υπερ-δάνειο είμαστε καταδικασμένοι να υπακούμε σε εντολές και διαταγές για πολλά χρόνια και το χειρότερο είναι πως ο κίνδυνος στης χρεωκοπίας θα υπάρχει για πάντα εδώ να μας τρομοκρατεί.
Ένα σατανικό σχέδιο ή απλά μία θεωρίας συνομωσίας;;;;
ΠΡΟΣΕΧΩΣ στους κινηματογράφους.

'Οταν χρωστάς, δανείζεσαι κι άλλα;

Το ερώτημα του τίτλου νομίζω πως είναι τουλάχιστον εύλογο και είναι αρκετά δημοφιλές τις τελευταίες μέρες στις τηλεοπτικές συζητήσεις. Πιστεύω πως πολλοί από μας έχουν βρεθεί στην -όχι και τόσο ευχάριστη- θέση να δανειστούν χρήματα είτε από φίλους και συγγενείς ή από τράπεζες, οπότε γνωρίζουν πολύ καλά πως ο συνεχής δανεισμός μοιάζει περισσότερο με θηλιά στο λαιμό παρά με σανίδα σωτηρίας. Ακούγωντας τόσους μήνες για δις ευρώ, έχουμε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια με τα υπέρογκα ποσά και νομίζω πως σε πρώτη φάση, το αναρωτηθούμε πού πήγανε είναι μάλλον αχρείαστο. Αυτό που πρέπει να γίνει και χρειάζεται την συμμετοχή και την συμβολή όλων, είναι να δούμε πως θα ξεχρεώσουμε αυτά που οφείλουμε και όχι να τοποθετήσουμε κι άλλο βάρος στο κεφάλι μας και την τσέπη μας. Σ' αυτό το σημείο που έχουμε φτάσει δεν πρέπει να πάρουμε τόσο μεγάλο δάνειο, αλλά να κοιτάξουμε πως μπορούμε να κατεβάσουμε το υπάρχον χρέος με ιδίους πόρους. Αυτό όμως είναι δύσκολο γιατί πρώτον η Ελλάδα δεν είναι παραγωγική χώρα (με εξαίρεση τον τουρισμό) και δεύτερον γιατί η εύκολη λύση για την κυβέρνηση είναι να μας φορολογήσει εκ νέου. Υποτίθεται πως το δάνειο το παίρνουμε για να κάνουμε επενδύσεις και για να αναδιαρθρώσουμε όλα τα συστήματα που διαχειρίζονται τα χρήματά μας. Θα γίνει όμως αυτό ή πάλι θα ψάχνουμε ποιός έκλεψε; Η λύση πιστεύω πως είναι κάπου στην μέση, δηλαδή πρέπει να γίνουν και τα δύο από λίγο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις βέβαια αυτοί που σου δανείζουν δεν χαρίζονται σε κανέναν και σου λένε ή θα πάρεις τόσα ή τίποτα. Έχουν και αυτοί τα δίκια τους γιατί δεν θέλουν να ρισκάρουν με τις κυβερνήσεις τους και με την κοινή γνώμη. Το σίγουρο είναι πάντως πως ούτε αυτοί πηγαίνουν με το σταυρό στο χέρι και θέλουν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Ήδη ακούγεται πως οι χώρες που θα μας δανείσουν, αναλογικά θα έχουν και το αντίστοιχο όφελος από επιχειρηματικές συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι. Όλο αυτό που παρακολουθούμε είναι σχεδόν αδύνατο να το κατανοήσουμε 100% γιατί πολύ απλά δεν είμαστε παρόντες όταν συμβαίνουν όλα αυτά και γιατί οι πληροφορίες που μας παρέχουν είναι μόνο οι αναγκαίες. Συμφωνώ όμως με αρκετούς πως πρέπει πρώτα να δούμε πως μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην κατάσταση κάνοντας περικοπές από κονδύλια που δεν είναι ύψιστης σημασίας όπως για παράδειγμα οπλικά συστήματα (τα οποία οι Ευρωπαίοι μας αναγκάζουν να αγοράζουμε) ή γενικές δαπάνες που δεν θα έχουν αντίκτυπο στις θέσεις εργασίας.
Οι γενικόλογες δηλώσεις των -και καλά- υπευθύνων έχουν κουράσει και ο κόσμος πλέον θέλει χειροπιαστά παραδείγματα και εφικτές λύσεις. Είναι φανερό πως στην τηλεόραση κανείς δεν καταλαβαίνει τι λένε ενώ σίγουρα ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν.
Οι πορείες και οι εξεγέρσεις είναι ως κάποιο σημείο λογικές, αλλά όχι με τόσο θυμό και βία. Και αυτές όμως δικαιολογούνται έτσι ώστε ο κόσμος να ξεσπάσει και δυστυχώς σε "πολέμους" πάντα υπάρχουν παράπλευρες απώλειες.
Κρίμα για τους 3 αδικοχαμένους της Αθήνας. Ας ελπίσουμε να είναι οι τελευταίοι.

Βυζάντιο, Τουρκοκρατία και Μακεδονία

Το τρίπτυχο του τίτλου παραπέμπει μάλλον σε εκατομμύρια σελίδες ιστορικών βιβλίων και αναλύσεων και σε καμμία περίπτωση δεν είμαι ειδικός, απλά έχω μία άποψη βασισμένη στα λίγα που έχω διδαχθεί. Είναι αλήθεια πως θα ήθελα να γνώριζα παραπάνω για αυτές τις τρείς σημαντικές λέξεις γιατί πραγματικά συντελούν αυτό που είμαστε τώρα. Επιλογές για να διαβάσει κάποιος υπάρχουν πολλές και στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να έχεις πολύ τεκμηριωμένη άποψη εκτός και αν σπουδάζεις Ιστορία, Βαλκανικούς πολέμους ή κάτι παρόμοιο που είναι στην ουσία και το επάγγελμα σου.
Προσπαθώντας εδώ και καιρό να διαβάσω το πιο γνωστό βιβλίο για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία (του Ρώσου Α.Α. Βασίλιεφ), το οποίο σε πάνω από 1000 σελίδες εξιστορεί τι γινόταν στο Βυζάντιο από το 324 ως το 1453, διαπίστωσα τον αντίκτυπο που είχε εκείνη η εποχή στο σήμερα. Προσθέτωντας τα 400 και παραπάνω χρόνια τούρκικης κατοχής, είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς τους λόγους για τους οποίους είμαστε σήμερα αυτοί που έιμαστε με τα όσα προβλήματα μας αντιστοιχούν. Αν κάποιος προσπαθήσει να διαβάσει αυτό το βιβλίο, εγχείρημα δύσκολο λόγω των ανυπολόγιστων πληροφοριών που σημειώνονται, θα καταλάβει πολύ απλά και με μία φράση πως τότε στο Βυζάντιο γινόταν "της πουτάνας". Οι πλεκτάνες, οι προδοσίες, τα πισώπλατα μαχαιρώματα, τα συμφέροντα και δεκάδες άλλα παρόμοια, ήταν σε καθημερινή βάση στοιχεία και αναπόσπαστα κομμάτια της τέως Αυτοκρατορίας. Βασιλείς που για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους ασπάστηκαν την ειδωλολατρεία σε μία νύχτα και άνομοι φόροι για να ελέγχουν τον λαό ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά. Οι οικογενειακές έριδες ήταν επίσης κάτι φυσιολογικό σε σημείο που χωρίζονταν σε αντίπαλα στρατόπεδα με τρόπαιο το βασιλικό στέμμα και την δόξα.
Η συνεχής πολιτική και κοινωνική αστάθεια της εποχής στην ευρύτερη εποχή έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους με διάφορους τρόπους συνήθως εκβιαστικούς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την συνεχόμενη εισροή λαών από όλες τις γύρω περιοχές, καθώς όλοι έψαχναν για ευκαιρίες και δουλειά και το Βυζάντιο ήταν η κατάλληλη περιοχή. Ο πληθυσμός άρχισε να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς και το εμπόριο πήρε τα πάνω του. Κάθε είδους εμπόρευμα από όλα τα μέρη του κόσμου πωλούταν εκεί στις υπαίθριες αγορές και με λίγα λόγια είχε γίνει το εμπρικό κέντρο του τότε σύγχρονου κόσμου. Οι πολλές συναλλαγές βέβαια έχουν πάντα και πολλές διενέξεις, διαφορές και τα υπόλοιπα αρνητικά και κάπου εκεί ήταν που αναπτύχθηκε με κάθε "μεγαλείο" η απατεωνιά και η κλεψιά.
Ότι ακριβώς συνέβαινε τότε στο Βυζάντιο, συμβαίνει και σήμερα στην Ελλάδα. Με την διαφορά πως τότε τουλάχιστον οι τέχνες και ο πολιτισμός μαζί με τις επιστήμες διήνυαν περίοδο μεγάλης ακμής.
Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς και την είσοδο των Οθωμανών Τούρκων σε όλο το σκηνικό επί 400 χρόνια, είναι λογικό να κατανοήσουμε την σημερινή κατάσταση στην χώρα και να αιτιολογήσουμε κάποια στοιχεία του ελληνικού χαρακτήρα. Παρηγοριά στον άρρωστο που λένε... Η εισβολή των Τούρκων ήταν απότομη κοινωνική αλλαγή, η οποία έγινε με παντελή έλλειψη σχεδίου από την μεριά τους και στην ουσία ήταν ένα "μπάτε σκύλοι αλλέστε" που απλά έδωσε πρόσφορο έδαφος για κάθε είδους ανομήματα, μία κατάσταση παρόμοια σαν αυτές που επικρατούν στις φυλακές. Ένα μείγμα λαών που ήταν υπό κατοχή και ο μόνος τρόπος επιβίωσης ήταν να κλέψει και να ξεγελάσει τον κάθε ανήμπορο και ευάλωτο που πάνω στην ανάγκη κατέφευγε σε αυτές τις πράξεις.
Σήμερα καλούμαστε να αποδείξουμε ότι δεν έχουμε καμμία σχέση με αυτό το παρελθόν κάτι το οποίο απαιτεί απίστευτες αλλαγές στις οποίες χρειάζεται γενετική παρέμβαση. Όλα αυτά είναι απλά στο DNA μας, όπως είναι και το αρχαιοελληνικό μας πνεύμα. Αυτό για το οποίο είμαστε γνωστοί μόνο στα ιστορικά βιβλία.
Κάπου ανάμεσα πριν και μετά έρχεται το μακεδονικό στοιχείο να κρατήσει την σημαία ψηλά. Και αν ο Μέγας Αλέξανδρος κατογορείται πολλές φορές για σφαγές πρέπει να σημειώσουμε ότι ουδέποτε επιτέθηκε σε άμαχους, γυναίκες και παιδιά, αφήνοντας πίσω του κάποιο μικρό στοιχείο σεβασμού και πολιτισμού. Η Μακεδονία έζησε πιο έντονα την Βυζαντινή Αυτοκρατορία λόγω γεωγραφικής θέσης και ιστορικά η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα μία πόλη που παρήγαγε πολιτισμό χωρίς ποτέ να φτάσει σε μεγάλη ακμή ή παρακμή. Λειτούργησε ως οδός προς το Βυζάντιο και είχε την ατυχία να απελευθερωθεί από τον τόυρκικο ζυγό μόλις το 1913 δηλαδή λιγότερο από 100 χρόνια πριν από σήμερα. Για αυτούς τους λόγους και μόνο δεν διαπραγματεύομαι σε καμμία περίπτωση να με αποκαλέσουν Βούλγαρο ή Σκοπιανό ή Τούρκο. Απαιτώ την Μακεδονική σημαία μαζί με την ελληνική σε κάθε σπίτι, σε κάθε κτήριο, σε κάθε δημόσια υπηρεσία και μνημείο. Πιστεύω ακράδαντα πως η υποστήριξη της εθνικότητάς μας μέσα από την ιστορία θα συμβάλλει πάρα πολύ στην διατήρηση των κεκτημένων του καθενός σε κοινωνικό επίπεδο και την ισχυροποίηση των δεσμών ώστε να διεκδικήσουμε και να πάρουμε αυτά που μας ανήκουν, είτε είναι πόροι ή παροχές κάθε είδους.
Αν συνειδητοποιήσουμε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι για όλα όσα έχουμε σήμερα. Και εννοώ πως πέρα από όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε σαν λαός καταφέραμε να είμαστε σε ένα αξιοπρεπές σημείο και κοινωνικά και οικονομικά. Και να παραδεχτούμε πως οι οικογενεικοί δεσμοί και ο Χριστιανισμός ήταν τα δύο μοναδικά στοιχεία που μας κράτησαν στην επιφάνεια και δεν εξαφανιστήκαμε σαν άλλοι δεινόσαυροι.
Αυτοί που δεν δέχονται ή δεν γνωρίζουν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να ψάχνουν την αλήθεια στο σκοτάδι με μόνο φως ένα σπίρτο.

Ο Έλληνας του εξωτερικού

Και ενώ στην χώρα μας κλαίμε την μοίρα μας (κλασικά) για τα δεινά που συμβαίνουν και θα συμβούν, κάποιοι συμπατριώτες μας στας Ευρώπας, δείχνουν να έχουν ξεπεράσει για τα καλά την "κρίση" και οδεύουν προς ακόμα καλύτερες μέρες. Αυτό τουλάχιστον διαπιστώνω όσο περνούν οι μέρες και έχω όλο και περισσότερες επαφές ή νέα από Έλληνες του εξωτερικού. Ας είναι καλά και το facebook, όπου κάθεται κανείς και χαζεύει τις φωτογραφίες φίλων του, που καλοπερνούν σε άλλες χώρες. Ταξίδια, διασκέδαση και χαμόγελα είναι βασικά στοιχεία στις φωτογραφίες αυτές. Όλοι τους όμως δουλεύουν και αμοίβονται άξια για την δουλειά που προσφέρουν, χωρίς να λουφάρουν, σεβόμενοι τους συνεργάτες τους, τα αφεντικά τους, το εργασιακό περιβάλλον και λοιπά. Πώς γίνεται αυτό όμως να μην συμβαίνει στην χώρα μας σχεδόν ποτέ; Είναι απορίας άξιο το πόσο πολύ αναδεικνύει τις αρετές του ο Έλληνας όταν δουλεύει στο εξωτερικό. Ή μήπως δεν είναι τελικά και η εξήγησή του είναι πολύ πιο απλή;
Σαν πρώτο σχόλιο μπορεί κανείς να πει πως όντας σε μία ξένη χώρα είναι φυσιολογικό να μην έχεις την ασφάλεια του σπιτιού σου, του περίγυρού σου και γενικώς την εντύπωση πως αν κάτι πάει στραβά θα βρεθεί τρόπος να βγάλεις άκρη με οποιονδήποτε κόστος. Οπότε, σε ένα ξένο περιβάλλον αυτόματα μπαίνεις στην διαδικασία να είσαι σωστός, τυπικός και νομοταγής γιατί αλλιώς πολύ απλά δεν θα επιβιώσεις. Ακόμα, στην περίπτωση που δεν είσαι όλα τα παραπάνω το σύστημα από μόνο του θα σε αποβάλλει και η επανένταξη μάλλον θα είναι δύσκολη εώς απίθανη.
Επιπρόσθετα, συναντώντας καλύτερους συνεργάτες, καλύτερες συνθήκες εργασίας και πλήρη απουσία "λαμογιάς", αλητείας, αδικίας και λοιπών, είναι απόλυτα φυσιολογικό να θέλεις να επιδείξεις τις ικανότητές σου και πολλές φορές τα προτερήματα του Έλληνα σε πνευματικό επίπεδο. Όλα τα παραπάνω, αναλύονται και παρουσιάζονται σε ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ του περιοδικού της "Καθημερινής" του μήνα Απρίλιου, για το Silicon Valley του San Fransisco στις Η.Π.Α. Εκεί όπου Έλληνες διαπρέπουν σε όλους τους τομείς της επιστήμης για τον απλό λόγο ότι όλα γίνονται σωστά, εμπρόθεσμα και έχοντας το κίνητρο της διάκρισης και του αυτοσεβασμού.
Κλείνοντας αυτό το ιστολόγιο θέλω να επισημάνω την επιτακτική ανάγκη για αυτοκριτική και γενική ανασυγκρότηση που μας αφορά όλους, έτσι ώστε να βρούμε το σωστό μονοπάτι της ψυχής αλλά και της πραγματικότητας που απλά θα μας δώσει διάθεση για να αρχίσουμε ή να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε αλλά κυρίως αυτό που μας αξίζει.

Τώρα τί κάνουμε;

Επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στο εξωτερικό για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, διαπίστωσα ότι έχουμε γίνει ρεντίκολο σαν έθνος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Στο διάρκειας τεσσάρων ημερών ταξίδι, δέχτηκα 2 φορές το καυστικό σχόλιο περί οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας από ντόπιους κάτοικους. Την μία φορά από έναν υπαίθριο ζογκλέρ την ώρα που μου ζήτησε να βάλω λεφτά στο τσαντάκι του για το σόου που μας προσέφερε και την δεύτερη φορά από έναν μετρ (περισσότερο ξεχασμένο τουρίστα στα Μάταλα από το '70 θύμιζε) σε γνωστό εστιατόριο της πόλης. Και στις δύο περιπτώσεις το σχόλιο ήταν περιπαικτικό του τύπου "Καημενοι Έλληνες που δεν έχετε λεφτά". Βέβαια στην απάντησή μου πως είμαστε φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους, έδειχνε να συμφωνεί χωρίς ενδοιασμούς. Τουλάχιστον, θα πει κανείς, πως όταν πάμε ταξιδεύοντας στο εξωτερικό έχουμε καλή φήμη σαν τουρίστες.
Όλο αυτό με έκανε να αναρωτηθώ για την πορεία αυτής της χώρας που τόσα έχει περάσει αλλά πάντα κατάφερνε να γλιτώσει. Άρα η λογική λέει πως έτσι και τώρα ο Έλληνας ως πολυμήχανη προσωπικότητα θα βρει κάποιον μαγικό τρόπο να κάνει τα δύκολα εύκολα. Μόνο που αυτήν την φορά όλο το σκηνικό είναι τελειώς διαφορετικό και πρωτόγνωρο για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, καθώς παρόμοια οικονομικά προβλήματα είναι μάλλον πρωτοφανή. Και το πιο σημαντικό είναι τα διαφαινόμενα προβλήματα και όχι τα υφιστάμενα. Εν τω μεταξύ, αυτό που μας μπερδεύει περισσότερο είναι πως τον κίνδυνο τον βλέπουμε μπροστά μας, παρ' όλ' αυτά κανείς δεν μοιάζει να έχει την σίγουρη λύση.
Εδώ θα φανεί πόσα απίδια χωραέι ο σάκος, έτσι; Καλούμαστε λοιπον κατά την γνώμη μου να μάθουμε βασικές έννοιες της οικονομίας και κυρίως της οικιακής, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια σώζουν ζωές. Πρώτα απ' όλα να μάθουμε την λέξη "αποταμίευση" η οποία μας είναι τόσο άγνωστη όσο και η δημιουργία του σύμπαντος. Πειραματικά και μόνο να το κάνει κάποιος θα δει πόσα πράγματα έχει πραγματικά ανάγκη και πόσο εύκολα μπορεί να περιορίσει περιττά έξοδα.
Σε όλα τα παραπάνω όμως ο θυμόσοφος αυτός λαός έχει φροντίσει να έχει και την αντίστοιχη παροιμία ή ρητό και εν προκειμένω το γνωστό "η φτώχεια θέλει καλοπέραση".
Για μένα όμως είναι καιρός να κόψουμε το τσιγάρο, τα πολλά ποτά, τις άσκοπες μετακινήσεις, τα πολλά φαγητά, που αυτά από μόνα τους μπορεί να καλύπτουν ίσως και τα μισά έξοδα ενός ενήλικα στην σημερινή κοινωνία. Το πιο δύσκολο είναι να παρθεί η απόφαση όπως πάντα. Ξέρω πολύ καλά πως δεν μπαίνουμε σε καλόυπια και ούτε μας αρέσει να μας λένε τι να κάνουμε, οπότε ας αποδείξουμε ο καθένας πρώτα για τον εαυτό του και μετά για το σύνολο πως έιμαστε ικανοί για το καλύτερο δυνατό.