Πόσο κακό κάνει η τηλεόραση τελικά?

Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί για τα άσχημα αποτελέσματα της τηλεόρασης; Τελικά τί είναι η τηλεόραση; Είναι ένα μέσον ενημέρωσης; Ένα μέσον ψυχαγωγίας μήπως; Ένα ύπουλο κατασκεύασμα για να διαμορφώνει απόψεις ίσως; Μπορεί τίποτα από τα παραπάνω ή μπορεί και όλα από αυτά. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι αυτός/η που βλέπει πολλή τηλεόραση, στο τέλος μάλλον "χαμένος" βγαίνει, για να το πω και ευγενικά.
Αν ασχοληθεί κάποιος να κάνει μία μικρή και τυπική ανάλυση όσον αφορά στο περιεχόμενο των τηλεοπτικών εκπομπών, πολύ πιθανό να βλέπει εφιάλτες για καμιά βδομάδα. Από πού να ξεκινήσω; Τα δελτία ειδήσεων πλέον είναι κάτι μεταξύ "Εξορκιστή" και "CSI" και οι μεσημεριανές "ψυχαγωγικές" εκπομπές περισσότερο μειώνουν τον δείκτη νοημοσύνης παρά επιμορφώνουν με κάποιο τρόπο. Στα δελτία ειδήσεων το κλίμα είναι τρομοκρατικό. Τα ρεπορτάζ έχουν να κάνουν με παρασκήνιο, σκάνδαλα, διαφθορά, φόνους, ληστείες, πλημμύρες, φωτιές λες και δεν θέλουν οι άνθρωποι να βγαίνουν από το σπίτι τους. Ή μήπως αυτός είναι ο στόχος; Αν το σκεφτούμε ίσως καταλήξουμε και εκεί. Γιατί η παραμονή στο σπίτι και η περισσότερη έκθεση στην τηλεόραση έχει το εξής χαρακτηριστικό. Τις διαφημίσεις. Αν προσέξετε, η συντριπτική πλειοψηφία των προϊόντων που διαφημίζονται έχουν να κάνουν με οικιακή χρήση με εξαίρεση τα αυτοκίνητα. Άρα περισσότερη τηλεόραση σημαίνει περισσότερη ώρα στο σπίτι, περισσότερες διαφημίσεις και περισσότερα έσοδα για τις εταιρείες. Ειδικά αυτόν τον καιρό με την κρίση το φαινόμενο αυτό γίνεται ολοένα και πιο έντονο. Τα reality show, οι σειρές, τα αθλητικά γεγονότα και όλα αυτά σε "καλούν" να κάτσεις σπίτι και να μην βγείς έξω να διασκεδάσεις, να ξεσκάσεις και να πεις δυό επικοδομητικές κουβέντες με τους φίλους σου. Δηλαδή με έναν σμπάρο δυό τρυγώνια. Και στα "παίρνω" από τις διαφημίσεις και πλύση εγκεφάλου σου κάνω. Φυσικά οι εξαιρέσεις υπάρχουν στον τηλεοπτικό ορίζοντα με διάφορα ντοκυμαντερ και επιμορφωτικές εκπομπές αλλά αποτελούν την μειοψηφία και πλέον τον ενδιαφέρον τους είναι μικρό.
Η τηλεόραση έχει καταφέρει να ελέγχει τον κόσμο. Ότι κάνει εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, τώρα συμβαίνει και στην χώρα μας, όπου οι τηλεοπτικοί "δικαστές" διαμορφώνουν την άποψη του Έλληνα και πλασάρουν αυτό που θέλουν ή αυτό που τους έχουν υποδείξει. Αν το σκεφτεί κανείς ψυχρά, το φαινόμενο αυτό είναι η απόλυτη έκφραση της φυλάκισης της νοητικής και ψυχικής ελευθερίας ενός υγιούς ατόμου. Η γενιά των γονιών μας έζησε την τηλεόραση στα πρώτα της βήματα και είναι πάρα πολύ επηρεασμένη από αυτήν. Στις προηγούμενες δεκαετίες όλοι έβλεπαν τηλεόραση γιατί έπρεπε, γιατί ήταν κάτι καινούριο, γιατί ήταν μόδα κτλ. Το μόνο ενθαρρυντικό στην εποχή μας είναι ότι ο μέσος άνθρωπος έχει περισσότερες ασχολίες και ενδιαφέροντα και λιγότερο χρόνο για να αφιερώσει στην τηλεόραση, οπότε μπορεί να επηρεαστεί λιγότερο από αυτήν. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τους εναλλακτικούς τρόπους ενημέρωσης (αν και αυτοί επίσης ελέγχονται)τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε μία γενιά πιό δυνατή και ανεξάρτητη.
Ήθελα να πάρω καινούρια τηλεόραση, μία από αυτές τις τεράστιες. Το ξανασκέφτηκα όμως και είπα: "και λεφτά δεν μου περισσεύουν και περισσότερη ώρα θα με κρατάει μέσα". Οπότε ΑΚΥΡΟΝ!