Να τους δείρουμε ή όχι τελικά;

Θεωρώ την πράξη του ξυλοδαρμού ως μία από τις πιο έντονες πράξεις για τον εξευτελισμό και την μείωση της προσωπικότητας ενός ατόμου και αναφέρομαι σε αυτόν που το δέχεται και όχι σε αυτόν που το "προσφέρει". Παρ' όλ' αυτά, το να χειροδικήσεις εναντίον κάποιου είναι μία κίνηση που κατά την γνώμη μου απαιτεί ψυχικό σθένος και θάρρος. Δεν χτυπάς κάποιον τόσο εύκολα, νομίζω. Εκτός αν πρόκειται για περιπτώσεις όπου είκοσι άτομα, χτυπούν έναν. Εκεί είναι όλοι μάγκες. Στο ένας εναντίον ενός τί γίνεται όμως?
Ο κακομοίρης ο Χατζηδάκης (πρώην υπουργός), άσχετα με το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, "έφαγε" το ξύλο της αρκούδας από πέντε-δέκα άνανδρους (κάποιοι τον χτυπούσαν από πίσω...) και η πλειοψηφία του κόσμου φρόντισε να το διασκεδάσει με την χαρά του. Μπράβο μας, εύγε! Τί φανταστική που ήταν η εικόνα ενός αιμόφυρτου άντρα σε μία διαδήλωση όπου κάποιοι κουκουλοφόροι πετούσαν βόμβες Μολότοφ πάνω στους αστυνομικούς... Δυστυχώς πολλοί από μας χαίρονται με αυτές τις σκληρές εικόνες και αναζητούν την συνέχεια όπως τα επόμενα επεισόδια της αγαπημένης τους τηλεοπτικής σειράς. Ήθελα να ξέρα, πόσο "αναμάρτητοι" είναι όλοι αυτοί και κατά πόσο έχουν κάνει κάτι για την χώρα τους, όταν η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς φοροδιαφεύγει, κλέβει την επιχείρηση στην οποία δουλεύει, πετάει σκουπίδια στο δρόμο, καίει τα δάση, μολύνει τις ακτές με τα αποτσίγαρα, παρκάρει στις διάβαση αναπήρων και άπειρα άλλα. Η αυτοκριτική που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι επιτακτική αλλά όλοι μας έξω από τον χορό τα λέμε ωραία. Πάω στοίχημα ότι οι περισσότεροι από μας εάν είχαν την ευκαιρία να βουτήξουν το δαχτυλο στο μέλι, θα το έκαναν, όπως το κάνουν τόσα χρόνια οι πολιτικοί. Αλλά, για σταθείτε λίγο. Ποιοί ειναι όλοι αυτοί οι κύριοι; Θα σας πώ ποιοί είναι. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας τους οποίους εκλέγουμε εδώ και 36 χρόνια (από την πτώση της Χούντας)και να είστε σίγουροι πως θα τους επανεκλέξουμε σύντομα. Πού ήμασταν όλοι εμείς που φωνάζουμε, την ημέρα των εκλογών; Και αυτό θα σας το πώ. Ήμασταν στις βόλτες, στα τσίπουρα, στα καφέ, στις γκόμενες κτλ. Πάντως όχι στις κάλπες. Και το λέω αυτό γιατί κάποιοι άσχετοι υποστηρίζουν πως η αποχή έδωσε λέει ηχηρό μήνυμα... Μα πόσο άσχετος μπορεί να είναι κάποιος που το λέει αυτό; Με λίγα λόγια στην πράξη αφήνουμε την μειοψηφία να αποφασίσει για μας με την επιλογή της στην κάλπη. Χα χα χα, και μετά έχουμε και απαιτήσεις για κάτι καλύτερο.
Ψαχτείτε λίγο γύρω σας να δείτε τί συμβαίνει, ποιός και πώς παίρνει αποφάσεις για μας και τί σχέδια έχει για μας. Πάντως να είστε σίγουροι ότι δεν είναι οι 300. Αυτοί είναι τα πιόνια των άλλων. Όπου "άλλοι" βλέπε πολυεθνικές εταιρείες, πετρέλαια, εταιρείες όπλων, χημικών και 10-20 "μάγκες" που τους καθοδηγούν. Ακριβώς όμως επειδή αυτούς δεν μπορούμε να τους αγγίξουμε, βγάζουμε το άχτι μας στα ανθρωπάκια που έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Αν δεν μας αρέσουν ας πάμε να ψηφίσουμε άλλους, γιατί δεν αρκεί απλά να τους δείρουμε, αφού έτσι δεν θα λυθεί κανένα μας πρόβλημα.