Fold, Check, All in.

Πάνω που πήγαμε να βγάλουμε τα χειμωνιάτικα, έσκασαν μύτη πάλι κάτι 30άρια και βρήκε ξανά την χαρά της η Havaiana. Στο μέτρο του δυνατού, προσπαθούν όλοι να προσαρμοστούν στην βίαιη πραγματικότητα του φθινοπώρου και στην επαναφορά της πραγματικότητας στην εργασία και στις υποχρεώσεις που έτρεχαν όλο το καλοκαίρι αλλά που με περίτεχνες δόσεις αδιαφορίας τις αγνοούσαν. Βέβαια τα ψέμματα τελείωσαν και η τράπεζα σε έχει ζαλίσει στα τηλέφωνα, το χαράτσι απειλεί και η εφορία τρίβει τα χέρια της. Την ίδια στιγμή το αφεντικό σου λέει ότι είτε πρέπει να σου κάνει μείωση στο μισθό ή να δουλεύεις κάποιες παραπάνω ώρες, ώστε να ισοσταθμίσεις την αξία της εργατοώρας που έχει στο μυαλό του σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Έχοντας όλα αυτά στο κεφάλι σου, έχεις και την γκόμενά σου ή τον γκόμενό σου να σου ζητάει σαφείς απαντήσεις στο θέμα εαν η καλοκαιρινή σας περιπέτεια θα μετατραπεί σε κανονική σχέση ή θα τραβιέστε όπως να 'ναι για όσο να 'ναι. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, σε αυτή την monopoly αποφάσεων και εντολών κάποιος αγοράζει και κάποιος πουλάει. Όπως στο πόκερ δηλαδή. Check, Fold, All in. Θα ρισκάρεις; Θα πας πάσο; Θα μπλοφάρεις και ότι γίνει; Ανάλογα με το τί έχεις να χάσεις πρέπει να ποντάρεις και αντίστοιχα. Σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο το προφίλ του χαρακτήρα και της προσωπικότητας σε ατομικό επίπεδο για την λήψη όλων αυτών των αποφάσεων, αλλά νομίζω πως δεν είναι καιρός για επαναστάσεις. Τώρα θέλει γενικό συμμάζεμα και αξιολόγηση των δεδομένων που θεωρούνται σταθερά ώστε την κατάλληλη στιγμή σε καλύτερες συνθήκες να κάνει κάποιος το ξεπέταγμα του και να βγεί μπροστά από όλους ή έστω τους περισσότερους. Άλλωστε μια επανάσταση καλό θα είναι να γίνεται μέσα μας και να πάρουμε απόφαση πια, ποιά είναι τα καλά μας στοιχεία που πρέπει να κρατήσουμε ή να βελτιώσουμε και ποιά είναι αυτά που πρέπει να πετάξουμε. Ποιές σκληρές αλλά ρεαλιστικές αποφάσεις πρέπει να πάρουμε και ποιές θυσίες μπορούμε να κάνουμε. Η επανάσταση των blog και του facebook σίγουρα δεν είναι επανάσταση αλλά σαφώς γουστάρουμε να διαβάζουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο, άσχετα που λίγοι τεκμηριώνουν απόψεις ή έχουν ελέγξει διπλά τις πληροφορίες τους. Για όλα τα παραπάνω πάντως το σίγουρο είναι ένα. Να περνάμε καλά και να γελάμε γιατί το άγχος τα σκοτώνει όλα. Αυτά.

Χαχα, ούτε καν.

Μυθιστόρημα. "Πάλι βρέχει ρε φίλε..." αναρωτήθηκα κοιτώντας έξω από το παράθυρο. Είναι 02:45 και ακόμα να με πάρει ο ύπνος. Ας κάνω ένα τσιγάρο μπας και ηρεμήσω, αλλά πού τέτοια τύχη αφού οι μπερδεμένες μου σκέψεις με κυριεύουν. Αυτές έχουν τον απόλυτο έλεγχο τέτοια ώρα. Όλες μαζί ένα μάτσο σουρεάλ ταινίες, τύπου David Lynch, από αυτές που έβλεπα πριν χρόνια και αναρωτιόμουν για την ψυχική κατάσταση του σκηνοθέτη. "Πάει καλά αυτός ρε;", έλεγα. Όσο μεγαλώνεις και γνωρίζεις καινούριους χαρακτήρες και προσωπικότητες αντιλαμβάνεσαι ότι είμαστε αναμεταξύ μας τόσο διαφορετικοί και πλέον είναι δύσκολο, ίσως και άδικο, να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος, το φυσιολογικό από το αφύσικο, το λογικό από το τρελό... Άραγε οι άλλοι τί γνώμη έχουν για μένα; Με νοιάζει όμως; Αφού το δικό μου θα κάνω έτσι κι αλλιώς. Πφφφφ... Δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Μιά φορά είπα και γω να κοιμηθώ νωρίς και ο ύπνος σπάει πλάκα με την πάρτη μου. Πρέπει να "καθαρίσω" το μυαλο μου, να μην σκέφτομαι τίποτα. Ίσως αν σκεφτώ μιά γαλήνια εικόνα, ατάραχη... ίσως έτσι να κοιμηθώ. 03:32. Μόλις τσέκαρα το κινητό μου γιατί δονήθηκε. "Ποιός να 'ναι τέτοια ώρα;". Όποιος και να μου στέλνει μήνυμα, σίγουρα κάτι ενδιαφέρον θα είναι. Απογοήτευση... Ενημέρωση του facebook για επερχόμενο event της πόλης. "Γαμώτο!!!". Ακόμα και το κινητό μου με δουλεύει. "Αυτό ήταν! Θα πάω βόλτα με το αυτοκίνητο." Βάζω τις φόρμες, παίρνω κλειδιά, κινητό και 20 ευρώ και φεύγω. "Θα πάω στο κέντρο" σκέφτηκα. Έτσι για να δω λίγο κόσμο. Αυτούς που βγήκανε νωρίτερα από μένα και νομίζουν ότι διασκέδασαν. Χαχα, ούτε καν. Μάλλον έπνιξαν τα θέματά τους με λίγο gin tonic και πολλά στριφτά. Και πολύ γέλιο, πολύ γέλιο. Όλοι γελάνε χωρίς άυριο. Το βλέπω συνέχεια. Ότι και να πεις και να κάνεις οι άλλοι γελάνε. Αυτή είναι η ανάγκη τους. Να γελάσουνε για να νιώσουν καλύτερα. "Θα κάτσω στο Everest, θα πιώ μια Coca Cola και θα χαζεύω τον κόσμο". "Ελπίζω να μην δώ κανέναν γνωστό μόνο...". 04.53. "Ήρθε η ώρα να φύγω μάλλον. Θα με περάσουνε για μοναχικό, γραφικό κτλ." Τουλάχιστον ηρέμησα. Είδα πολλούς ανθρώπους γύρω μου και τους άκουσα να μιλάνε. Λέγανε τα δικά τους προφανώς και γω προσπάθησα να τους ψυχολογήσω. Γιατί όμως; Έχω και γώ το θέμα μου και με το να αναλύσω τις σκέψεις των άλλων με βοηθάει στο να καταλάβω περισσότερο και μένα. Καλό αυτό. Δουλεύει. 05.19. Μήνυμα στο κινητό. "Είσαι έξω;"... "Τώρα οκ. Θα κοιμηθώ μιά χαρά."